آی آدم ها

آرزو سرابی است که اگر نابود شود ، همه از تشنگی خواهند مرد . . .

آه تا کی ز سفر باز نیایی بازآ

اشتیاق تو مرا سوخت کجایی بازآ

  گاهی چه اشتباه از کــاه ، کـــوه میسازیم بایـــد به چــارپـایـان میـــدادیم بخـــورنشان

یه بیماریه مادرزادیه لاعلاج هست:
“هرکی رو میبینیم فکر میکنیم آدمه”

ارزش انسان به اندازه حرف هایی هست که برای نگفتن دارد
..دکتر علی شریعتی..

همه چیز خیلی زود شروع شد

عاشقی

دلتنگی

رفتن تو …

اما نمیدانم چرا تمام نمیشود ؟

عشق تو در من . . .

  عشق یعنی اختیار بدی که نابودت کنند ولی “اعتماد” کنی که این کار را نمیکنند

  من عاشقانه هایم را روی همین دیوار مجازی می نویسم !
از لج تو . . .  از لج خودم . . .
که حاضر نبودیم یک بار این ها را واقعی به هم بگوییم !

 
چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان 

نه به دستی ظرفی را چرک می کنند 

نه به حرفی دلی را آلوده 

تنها به شمعی قانع اند 

و اندکی سکوت... 

 شاید ریاضی امکان منها کردن عشق و جمع کردن محبت را نداشته باشد

اما این را یاد میدهد که هر مساله ای یک راه حل خواهد داشت . . .

 یه وقتایی دوست داشتن را یه طور دیگه ای نشان می دادم...

نمی گفتم دوستت دارم ... کاری نمی کردم که گمان کنی دوستت دارم ... اما می خواستم که بدانی ... سخت نبود فهمیدن دوستت دارم از روی نگاه هایی که با دیگر نگاه هایم متفاوت بود ...

ولی همه چیز تمام شده ... نه تو من را به یاد می آوری و نه مفهوم نگاه های من را می فهمی ... سنگ بودن حالایم را مدیون نفهمیدن های دیروز توام 

ازت سپاسگزارم!!!

 از تهی سرشار

جویبار لحظه ها جاری ست
چون سبوی تشنه کاندر خواب بیند آب ، واندر آب بیند سنگ
دوستان و دشمنان را می شناسم من
زندگی را دوست می دارم
مرگ را دشمن
وای ، اما با که باید گفت این ؟ من دوستی دارم
که به دشمن خواهم از او التجا بردن
جویبار لحظه ها جاری

 آدم ها بازی کردن را دوست دارند مواظب باش همبازیشان باشید نه اسباب بازیشان...

  مـــن برای تنهــــــــــــــــا نبـودن،
آدم های زیادی دور و برم دارم !
آن چیزی که ندارم کسی برای ” بـا هــــــــــــــــم بـودن ” است !

 خیلی دوستش دارم :

وقتی که دیگر نبود، من به بودنش نیازمند شدم..
وقتی که دیگر رفت، من به انتظار آمدنش نشستم..
وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد، من او را دوست داشتم..
وقتی که او تمام کرد، من شروع کردم…
“دکتر شریعتی”

  حرفهای زیادی داری
سکوت علامت چیست
نمیدانم علامت رضایت است یا همان جواب ابلهان خاموشی است
معنی جدیدی به سکوت داده ای
سکوتت را میفهمم
یعنی انتظار

 بن بست زندگی آن لحظه ای است که نه حق خواستن داری و نه می توانی فراموشش کنی...

  متنفرم از انسان هایی که دیوار بلندت را می بینند
ولی به دنبال همان یک آجر لق میان دیوارت هستند که،
تو را فرو بریزند…!
تا تو را انکار کنند…!
تا از رویـــت رد شـــوند

 صحبت از لیاقت شد... دلم برای یکی سوخت ... دوستم گفت بیخود اون لیاقت پسره را نداشت ... پسری با اون همه کمالات، دختره از خداشم باشه... 

اینا به چی می گن لیاقت؟ به پول و ثروت دانش و آگاهی زیبایی ظاهری؟

به نظرم لیاقت اینا نیست اما دقیقا لیاقت یعنی چی؟ یعنی اگر تو عاشق یکی شدی که ازت بالاتره با خودت بگی من و اون بدرد هم نمی خوریم و گور بابای دلت؟ اگر بدونی می تونی تا آخر دوستش داشته باشی چی؟ بازم گوربابای دلت؟ اگر اون بالاتر از توئه می تونی خودتو بهش برسونی اما اگر پایینتر از خودت بود مطمئنی بهش سرکوفت نمی زنی؟ مطمئنی می تونی دستشو بگیری و بیاریش بالا تا احساس پایین بودن نکنه؟

لیاقت بیشتر از منطق ماست ... منطق می گه یه چیزی درست است یا نادرست  اما دل میگیه یه چیز می تونه هم درست باشه هم نادرست!!! بستگی به ابعاد نگاه دارد.... 

 دلم برای تابستان و روزهای پنج شنبه اش خیلی تنگ شده!!!

شایدم چون نتیجه اش تقریبا مطلوب بود خیلی دوستش داشتم ...!!!

دلیلش هر چیزی می خواد باش علاقه عادت یا نتجه مطلوب مهم نیست ... مهم اینه که دلم برتنگ است.

 آرام آرام کمرنگ تر می شوم ...

  همـچـون ساعـت شنی شــده ام
کــه نـفــس هـای آخـرش را مـیـزنـد
و الـتـمـاس مـیـکــنــد
یـکـی پـیـدا شـود و بـرش گــردانـد
مــن هــم …
نه …! !
لـطــفـا بـرم نـگــردانـیـد ! ! !
بــگـذاریــد تــمام شــوم …

 کم سرمایه‌ای نیست داشتن آدم‌هایی که حالت را بپرسند

از آن بهتر داشتنِ آدم‌هایی است که

بتوانی در جواب احوال‌پرسی‌هایشان بگویی :

“خوب نیستم . . . “

  پاییز سرد و بی رحم نیست ، فقط جسارت زمستان را ندارد !
ذره ذره زرد می کند ، اندک اندک جان می ستاند و قطره قطره می گریاند …
پاییز سرد نیست ، نامهربان است …
بی رحم نیست ، عشق را نمی شناسد …
جسارت ندارد ...

  زمان گذشت بدون توجه به چیزهای کوچکی که کم هم نبودند
چیزهای کوچکی که حداقل می توانستند تحمل کردن زندگی را آسان تر کنند
گاهی فرصت نبود
گاهی حوصله
و من خیلی دیر این را فهمیدم
خیلی دیر
هر چند که شاید هنوز هم پشت این همه سیاهی
کسی ، چیزی پیدا شود که نام من را از یاد نبرده باشد