آی آدم ها

 میگویم سلام ، هیچکس جوابم را نمیدهد ، پس خدانگهدار میگویم شاید از سر اتفاق ، یک نفر دست هایش تکان بخورد .

 شرط دل دادن دل گرفتنه وگر نه یکی بی دل میشه و یکی دودل...

 بیچاره عروسک که دلش میخواست زار زار بگرید ولی خنده را بر لبانش دوخته بودند...

  هنوز درگیر این فکرم... که میشه آسمون بود و نبارید!! یا که خورشید شد و هرگز نتابید!! 

  کس نمیداند در این بحر عمیق، سنگریزه قرب دارد یا عقیق ؟ من همین دانم که در این روزگار ، هیچ چیز ارزش ندارد

حتی زمانی که با آغوش باز به استقبال مرگ می روم او هم مرا پس می زند

 با کسی‌ نباش که از بی‌ کسی‌ اش می‌‌نالد...

با کسی‌ باش که در جمعِ کسان تو را می‌خواهد

 زندگی تراژدی است برای کسی که احساس میکند و کمدی است برای کسی که می اندیشد..!

 زندگی تراژدی است برای کسی که احساس میکند و کمدی است برای کسی که می اندیشد..!

 زندگی تراژدی است برای کسی که احساس میکند و کمدی است برای کسی که می اندیشد..!

 بهش گفتم حقيقت رو بگو تا روشن شم؛ وقتي حقيقت رو گفت کلا" خاموش شدم!!

همش فکر می کردم با پایان همه چیز می تونم از اول اول شروع کنم اما دریغ...

دریغ که همش فکرشم!

دریغ که مدام دارم با خیال بودنش سر می کنم!

درسها خیلی سنگینه 2ماه گذشته و من هنوز چیزی نخوانده ام!

سرکلاس که ابدا گوش نمی دهم فقط به سوالات چرت و مضخرف بچه ها فکر می کنم!

به این ها می گن نابغه که براشون مهمه چرا 2*2 برابر 4 و به من می گن یه نادان که آنقدر این مسئله قشنگ توی دوران های مختلف زندگی در مغزم نقش بسته که دیگر برام سوال پیش نمیاد که چرا!!!

یادمه سوم ابتدایی که بودم پسخ این سوال را خودم پیدا کردم البته اون موقع شرایط فرق داشت و مسئله پیچیده تر از این حرفا بود دقیقا سر امتحان بود که فهمیدم 7*9 تا می شه 63 وقتی که 7 تا دسته 9 تایی درست کردم و خودم اثباتش کردم!

الانم همون آدمم دوست دارم خودم بهش برسم نه بپرسم البته اگه سوالی برام پیش بیاد که متاسفانه نمیاد!

یادمه همیشه درسا رو جلو جلو می خواندم اما هیچ وقت حرفی نمی زدم چون برام مهم بود که بقیه هم بفهمند اما توی دانشگاه اینطوری نیست یکی که زودتر درسا رو خوانده نمی ذاره بقیه هم یاد بگیرند خب مشخصه یادگیری بچه ها یعنی سنگین تر شدن رقابت و در آخر سر و کله زدن برای نمره اول دانشگاه و در نهایت یعنی نپرداختن 350 تومان شهریه ثابت

 تقدیر من این است که با درد بسازم / از این دل نامرد دلی مرد بسازم

انگار قرار است که من داغ دلم را / با گریه ی چشمان خودم سرد بسازم .

 بهش گفتم حقيقت رو بگو تا روشن شم؛ وقتي حقيقت رو گفت کلا" خاموش شدم!!

 دوری از این دیده اما باز یادت می کنم .حرمت این آشنایی فرش راهت می کنم در فراقت غم حصار خنده هایم را شکست باز هم از انتهای دل صدایت می کنم .

 مردن و گم شدن از ماست،نه از فاصله ها... 

دل از اینهاست که تنهاست نه از حادثه ها... 
گرچه دیگر همه جا پر ز جدایی شده است، مشکل از طاقت دلهاست نه از فاصله ها...

 همچون باران باش ، رنج جدا شدن از آسمان را در سبز کردن زندگی جبران کن...

 كاش فاصله ها مثل سياهى مداد بودند كه بتوان هنگام دلتنگى آنها را پاک كرد.

 وسعت درد فقط سهم من است ، باز هم قسمت غم ها شده ام ، دگر آیینه ز من با خبر است ، که اسیر شب یلدا شده ام ، من که بی تاب شقایق بودم ، همدم سردی یخ ها شده ام ، کاش چشمان مرا خاک کنید ، تا نبینم که چه تنها شده ام

 به پندار تو : جهانم زیباست ، جامه ام دیباست ، دیده ام بیناست ، زبانم گویاست ، قفسم هم طلاست ، به این ارزد که دلم تنهاست

  می‌گویند: مثل بچه آدم رفتار کن. و من هنوز مانده ام که بین هابیل و قابیل کدام را انتخاب کنم...!

 دلتنگی

عین آتش زیر خاکستر است

گاهی فکر میکنی تمام شده

اما یک دفعه

همه ات را آتش میزند . . . . .

 پاییز است ، اندوه را به برگ بسپار تا با خزان برگ ، اندوه نیز از دلت زدوده شود.

  گاهی پروانه ها هم اشتباه عاشق میشوند ، به جای شمع ، گرد چراغهای بی احساس خیابان می میرند!

 رفتم که نبینی پریشان شدنم را ، غمناکترین لحظه ی ویران شدنم را ، در خویش فرو رفتم و در خویش شکستم تا دوست نبیند غم تنهاشدنم را